تمومش کن لطفا

آره‌ خسته ام، خسته

خداااااااا

اصلا هستی....

خسته ام،،، خیلییییییی

دلم داره منفجر میشه،،، پس کجاییی ک تمومش نمیکنی

قاضی...

قضاوت شدی ناعادلانه...

قاضی من بودم ولی این اعتراف به قضاوت نابه جا اندکی نمیکاهد...

از دلتنگیِ من...

پاییز مرا به خواب ببر...

کاش آدما هم ی خواب داشتن مثل خواب پاییزی

آخه مگه نمیگن اشرف مخلوقاتیم، پس چرا نداریم از این خوابا....

ارزشِ دل...

دلم...

ارزشت...

کاش عقلی بود ک میشد حداقل گفت عقلت را ب کار بینداز...

بغض...

امان از بغض هایی ک یکی پس از دیگری از گلویت عبور می کنند و نفس کشیدن را سخت ...

بغض های سردی ک سرمایشان را حتی در نوک انگشتانت حس می کنی...

حق داری دلم،،، سرد شو...

آری؛

دنیا...

یخ زده است؛

قلب آدمهایت...

اگر عقل داشت نامش دل نبود، عقل بود!

دل است دیگر...

بی عقل استُ شعور...

گیر که‌ کند، خفه میکند تا رها شود...

شعور ندارد مانع را کنار‌ی گذارد...

کاش دلم عقل داشت،،، کاش...!

اندر احوالات دلم...

روزها و شب ها‌میگذرند در پی هم آرااام و گاه ناآراااام...

دلم آرام،،، نفس هایم سرد،،، قلبم بی درد و روحم آزاد است گاهی...

و گاهی همه‌چیز معکوس...

دنیا رو خوب یاد گرفته ام، درس هایش را از بر شده ام‌...

گر نخواهد‌ دل آن،،، هزار ناله و شکوه بی اثر است...

از عوارض ترک...

کاری نمی­شود کرد.

کاری نمی­شود کرد.

شاید بهتر بود سایه دستهای تو را قرض می­گرفتم تا شبها از تاریکی ترسم نگیرد

اما...

کاری نمی­شود کرد...

سرم درد دارد...

سینه ­ام درد دارد...

سایه ­ام درد دارد...

تو را ترک کرده­ ام؛

ترک کردن همیشه درد دارد...

بگذار دلم را بیندازم دور؛

بوی عشق تو را می ­دهد.

(حامد ابراهیم پور)